معرفی انواع روش و نحوه برش فلزات
برای کمک به تصمیم گیری، در اینجا نگاهی به برخی از متداول ترین فناوری ها و رویکردهای برش فلز می اندازیم. همراه با افزایش تقاضا برای برش فلز، فن آوری های جدید برش در حال توسعه است. که دقیق تر و مقرون به صرفه تر هستند. وقتی صحبت از تکنیک های پردازش فلز می شود که امروزه استفاده می شود. رایج ترین آنها برش لیزر، برش پلاسما یا برش با جت آب است. انتخاب روش برش تا حد زیادی بر هزینه کلی ساخت پوزیشن های فلزی، یعنی سازه ها و همچنین کیفیت آنها تأثیر می گذارد. سوال اینجاست که بهترین تکنیک برش فلز کدام است؟
برش لیزری فلزات
برش لیزری فلز 25 سال است که مورد استفاده قرار گرفته است و فناوری برش به طور مداوم در حال بهبود است. از زمان استفاده اولیه از لیزرها، فناوری مدرن، به ویژه CNC، برش لیزری را با دقت و مقرون به صرفه افزایش داده است و آن را به یکی از مقرون به صرفه ترین تکنیک های برش تبدیل کرده است. بسته به قدرت، فناوری لیزر می تواند فلز نرم را تا ضخامت 12.7 میلی متر، حداکثر ضخامت اینوکس 10 میلی متر و حداکثر ضخامت آلومینیوم 5 میلی متر برش دهد. حداکثر ضخامت فلز قابل برش با لیزر برای فولاد سازه ای و ضد زنگ 25 میلی متر و برای آلومینیوم 15 میلی متر است. برش لیزری فلزات بیشتر برای برش فلزات ساختاری همگن استفاده می شود، در حالی که ناخالصی ها و مواد افزودنی کیفیت برش را تا حد زیادی کاهش می دهند. علاوه بر کاهش کیفیت، فلز ذوب شده به عنوان یک محصول برش اجتناب ناپذیر می تواند به لنز نوری لیزر آسیب برساند. امروزه، در عمل، نیاز روزافزونی به برش مواد بسیار نازک وجود دارد که نیاز به عملیات اضافی در حین برش دارند. به دلیل ضخامت کم مواد، لازم است حرارت حاصل از خود فرآیند برش تخلیه شود. بنابراین از برش لیزری در برش انواع فلزات و حداکثر ضخامت بسته به قدرت لیزر استفاده می شود. با صرفه جویی و کیفیت؛ ترکیبی از لیزر و تکنولوژی CNC امکان انجام برش و موقعیت های بسیار پیچیده را فراهم می کند.
واتر جت
فرآیند جت آب شامل مخلوط کردن آب با ساینده فلزی و سپس اعمال آن با نیروی زیاد بر روی جزء فلزی است که نیاز به شکل‌گیری دارد. روش جت آب اجازه می دهد تا سطح فلز دقیق در طول فرآیند ساخت. بسیاری از سازندگان حرفه ای به شدت به شکل دهی و برش جت آب تکیه می کنند زیرا نسبتاً سریع و ارزان است. فرآیند جت آب همچنین سطوح تمیز و لبه های صاف را تولید می کند که مواد ساخته شده با کیفیت به آن معروف هستند.
پلاسما
برش پلاسما از سال 1960 زمانی که برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت، عملی شده است. در پنج سال گذشته این تکنیک برش انقلابی را تجربه کرده است. روش های برش جدیدی ایجاد شده است که باعث افزایش دقت، ضخامت فلز و کیفیت برش شده است. برش پلاسما به این ترتیب شامل هدایت یون های گاز با بار منفی تقریباً آنی با سرعت صوت به داخل فلزی است که در حال برش است. لازم به ذکر است که فلز در حین برش پلاسما دارای بار مثبت است. پس از نفوذ پرتو پلاسما به فلز، دمای تا 28000 Co ایجاد می شود. به دلیل دمای بالا، خطر خوردگی وجود دارد، بنابراین هنگام برش گاز کمکی نیز اعمال می شود. انتخاب گاز کمکی در برش پلاسما تا حد زیادی به فلز در حال برش بستگی دارد. به عنوان مثال، هنگام برش فولاد ضد زنگ، می توان از هوا، اکسیژن یا ترکیب آرگون و هیدروژن استفاده کرد و در مورد برش آلومینیوم فقط هوا می تواند به عنوان گاز کمکی استفاده شود. برش پلاسما معمولاً برای فلزات با ضخامت 8 تا 31.75 میلی متر استفاده می شود. با مزیت سرعت برش بالا، برش پلاسما با توسعه دمای بالا نیز مشخص می شود که می تواند به ماده ای که برش می شود آسیب برساند.
کدام تکنیک برش را باید انتخاب کنید؟
هنگامی که نوبت به انتخاب بهترین روش برش فلز می رسد، ابتدا باید دقت مورد نیاز برش و خواص مواد برش را در نظر گرفت. علاوه بر این، لازم است در محاسبه سرعت یا موقعیتی که فلز در حال پردازش قرار است در آن گنجانده شود، لحاظ شود. بنابراین، برش لیزری برای فلزاتی که نیاز به پردازش پیچیده‌تر و دقیق‌تر با دقت و راندمان برش بالا دارند، توصیه می‌شود. در عمل، این بدان معنی است که برش لیزری برای ضخامت های فلزی تا 10 میلی متر، که دارای خواص بازتابی بالا و همچنین ضخامت های متوسط نیستند، مقرون به صرفه تر است. به همین ترتیب، برش پلاسما برای فلزات تا ضخامت 10 میلی متر مقرون به صرفه تر است. اغلب از برش پلاسما برای ورق هایی با ابعاد بزرگتر و بخش ضخیم تر استفاده می شود. برش آب برای فلزات تا ضخامت 460 میلی متر یا فلزات حساس به دما توصیه می شود.
